Volgens het Andes-geloof is Titicaca de geboorteplaats van de zon. Het ligt tussen Peru en Bolivia en is het grootste meer in Zuid-Amerika en het hoogst bevaarbare water ter wereld. Heldere dagen contrasteren met bitter koude nachten. Besneeuwde bergtoppen omringen het helderblauwe water. De setting van het Titicacameer gewoonweg prachtig.
Op 3.812 meter boven zeeniveau kan de extreme hoogte van het Titicacameer zelfs de sterkste reiziger naar lucht laten happen. Doe het eerst rustig aan als je nog niet geacclimatiseerd bent en drink een extra kopje cocathee om de effecten te verzachten.
Ruïnes op de bodem van het meer (waar de overblijfselen van een tempel werden ontdekt in 2000), aan de kust en op de eilanden getuigen van het eerdere bestaan van een van de oudste beschavingen die in Amerika bekend zijn. De belangrijkste locatie bevindt zich in Tiwanaku, Bolivia, aan de zuidkant van het meer.
Op het eiland Titicaca markeren ruïnes van een tempel de plek waar, volgens de traditie van de Inca’s, de legendarische oprichters van de Inca-dynastie, Manco Capac en Mama Ocllo, werden gestuurd naar de aarde door de zon.
Tegenwoordig is de regio een mix van afbrokkelende kathedralen, desolate altiplano (Andes-plateau), glooiende heuvels en hoge Andes-toppen. In dit gebied wordt nog steeds met de hand geplant en geoogst. Campesinos (boeren) dragen sandalen die zijn gerecycled van vrachtwagenbanden, vrouwen werken in petticoats en bolhoeden en lama’s zijn tam als huisdieren.
Je kunt het Titicacameer het best verkennen vanuit Puno. Deze stad, aan de Peruaanse westkant van het meer, dient als uitvalbasis voor allerlei boottours.
Er zijn 41 eilanden op het Titicacameer, waarvan enkele dichtbevolkt zijn. Het grootste eiland Titicaca (Spaans: Isla de Titicaca, ook wel Isla del Sol genoemd) ligt net buiten de punt van het Copacabana-schiereiland in Bolivia.
De drijvende eilanden zijn dorpen gebouwd op drijvende rieten bodems. De Uros indianen kwamen op het idee de eilanden te bouwen toen zij in de vijftiende eeuw op de vlucht sloegen voor de Inca’s. In plaats van de bergen in, vluchtten zij het water op.
De eilanden van totorariet bieden een fascinerende aanblik. Maar de Uros indianen hebben hun geloofwaardigheid met de komst van het massatoerisme wel wat verloren. Het is één grote show. Je kunt beter een boot huren en naar de Uros-eilanden verder weg van de kust varen. Hier leven nog de echte Uros indianen, die leven van de visvangst. Voor een kleine bijdrage laten ze je op hun drijvende rieten eiland.
Veel mooier is het rustieke Taquile. Een klein eilandje waar de lokale bevolking vooral leeft van de landbouw en dat bekend staat als land van de wevers van kleurrijke kleden. Je kunt er in alle rust rondlopen en informatie inwinnen over de cultuur en gebruiken van de bewoners.
Heb je meer tijd, dan kun je er voor kiezen naar Amantini te gaan. In Amantani lijkt de tijd stil te staan. Op dit eiland is maar één boetiekhotel, maar de huizen van de bewoners zijn zo ingericht dat je de nacht kunt verblijven en de volgende dag kunt genieten van de velden omringd door eucalyptusbomen en vol bloemen, typisch voor het meer.
Heb je genoeg tijd? Steek dan de grens over naar Bolivia. In Copacabana, een dorpje aan het Titicacameer, is de sfeer veel gemoedelijker dan in Puno. Het rustige Isla del Sol is een hoogtepunt van Bolivia die je niet mag missen.
Twee keer per dag vertrekt de boot naar de zuidkant van Isla del Sol. Hier kun je een wandeltocht over het eiland maken. De oude Incabeschaving geloofde dat de zon hier is geboren, vandaar de naam Isla del Sol. Op het eiland vind je meerdere ruïnes. Het is ook mogelijk om op het eiland te overnachten.
