Voor onze Cuba reis wilden we een reisvoorstel op maat, in plaats van een georganiseerde tour boeken. Outsight Travel bleek voor ons de ideale reisorganisatie. Ze bieden op hun overzichtelijke website reizen aan die zijn opgebouwd uit verschillende bouwstenen die ook nog eens naar wens aan te passen zijn. Kortom, de vrijheid van zelfstandig reizen en het comfort van een georganiseerde reis.
Samen met Joanne bespraken we onze wensen en maakten we een plan. We hadden in totaal twee weken tijd waardoor we niet het hele eiland konden bezoeken. We hebben gekozen om te overnachten in zogenaamde Casas Particulares. Dit zijn een soort Bed & Breakfasts op z’n Cubaans. Je komt zo dicht in de buurt van de lokale bevolking en krijgt een goed beeld van het reilen en zeilen in een Cubaans gezin en het ontbijt wordt voor je verzorgd. Voor het transport kozen we voor een huurauto.
Bij aankomst op het vliegveld werden we opgewacht door Lorenzo. We zijn het Spaans niet 100% machtig, maar gelukkig spreekt Lorenzo Engels wat de communicatie ten goede kwam. In zijn kantoortje bespraken we ons reisprogramma en deelden we telefoonnummers uit voor het geval we Lorenzo tijdens onze vakantie nog nodig zouden hebben. Hij regelde onze taxi en werden keurig bij onze eerste Casa Particulares in de oude stad van Havana afgezet.
Onze huurauto haalden we na twee dagen op bij een kantoortje net buiten de oude stad. Na het nodige papierwerk ontvingen we de sleutel van een relatief oude Peugeot, maar voor Cubaanse begrippen een moderne auto.
De route die wij hadden gekozen was als volgt:
Havana – Vinales – Soroa – Playa Largo (Zapata nationaal park) – Cienfuegos – Trinidad – Santa Clara – Havana
Het werd ons aangeraden hoofdzakelijk gebruik te maken van de snelweg en al snel werd ons duidelijk waarom. De wegen zijn van slechte kwaliteit. Op de snelweg haal je weliswaar een gemiddelde snelheid van 90 km/u, maar zal je altijd rekening moeten houden met gaten in het wegdek. De B-wegen zijn een stuk minder goed onderhouden en daar slalom je over het algemeen langs de gaten wat een snelle reistijd niet ten goede komt.
Aan tankstations geen gebrek in Cuba, maar benzine of diesel is niet altijd beschikbaar. Het kan ook gebeuren dat je maar 10 liter mag tanken dus houdt hier rekening mee! Het gebeurde ons dat we onze tank niet konden bijvullen waardoor we een boete moesten betalen bij het inleveren van de huurauto. Sommige inleverstations zijn gesloten op zondag.
Nieuwere auto’s rijden op het zogenaamde ‘gasolina especial’ dat niet bij ieder tankstation wordt verkocht en een volle tank kost je minder dan 10 Euro wat natuurlijk erg goedkoop is.
De old timers rijden nog steeds rond. De één glimt nog meer dan de andere en veranderen het straatbeeld in een jaren 60 show. De meeste doen dienst als taxi en zijn als dagtour bij OutSight te boeken. Op deze manier maak je op een traditionele manier kennis met het land en leer je meteen over de gebruiken in het land.
Cuba is een communistisch land en wordt nog steeds geboycot wat je vooral terugziet in het eten. Cubanen kopen veel etenswaren per coupons en staan daarvoor soms lang in de rij.
Het ontbijt in de Casa’s is daardoor praktisch overal gelijk. Stukken ananas, guave en papaya wordt samen met brood en een ei geserveerd. Daarbij een vruchtensap en een kop koffie.
Langs de kant van de weg en in de steden zijn genoeg restaurants te vinden waar over het algemeen goed eten wordt geserveerd al is ook hier de keuze beperkt. Vis, kip of varkensvlees met rijst en bonen is het standaard programma en langoste is de specialiteit en lobster variant van het land. Wij vonden vooral ropa vieja erg lekker. Een soort draadjesvlees met een aparte smaak. Laat je niet misleiden door de vertaling want het betekent ‘oude kleding’ en dat klinkt minder aantrekkelijk J. In de toeristische steden Havana, Cienfuegos en Trinidad vonden we ook pizza en spaghetti.
Onze euro’s wisselden we altijd via onze Casa eigenaren in voor CUP die een veel betere koers hanteren dan de officiële bankkoers. Daardoor is dit een voordeligere optie dan geld pinnen. Je kan overal met euro’s of dollars terecht en het wisselgeld krijg je in CUP.
De Casa Particulares waar we verbleven hadden allen een goede standaard en altijd voorzien van airco en fan en badkamer en suite. Een enkele keer waren er twee éénpersoons bedden in plaats van een tweepersoons bed. De bedden zelf waren altijd in orde. Ook heb je over het algemeen een koelkast met vrisdrank, bier en water wat je voor een kleine meerprijs kunt consumeren.
We hebben een nacht in een hotel geslapen (Santa Clara) omdat we dachten dat dit meer comfort biedt dan de Casa’s. Maar dat was uiteindelijk niet echt het geval. De kamers zelf waren prima, groot en schoon.
Een internet wifi-verbinding vind je nauwelijks in Cuba. Mocht je online willen gaan, dan koop je hiervoor een ‘internet kaart’ bij een winkel van het Cubaanse telecom bedrijf ESTECA. Op deze kaart staat een code die je op een website invoert waarmee je tot vijf uur kunt internetten. Voor vijf uur kost dit minder dan twee euro. Heel soms is er WiFi via je Casa of in de restaurants in de toeristische plekken.
In Cuba vonden we geen supermarkten zoals we dat in Europa gewend zijn. De openbare winkels waar je met geld kunt betalen verkopen alleen artikelen waar je als toerist niet veel aan hebt (denk aan azijn, blikken tonijn, blikken groente etc). Een fles water of rum vind je praktisch op iedere hoek van de straat. Neem dan ook vanuit huis douchegel, shampoo, koekjes, repen of snoep mee indien nodig, want zoiets er is niet te koop.
Algemeen – er zijn geen wandelkarten ter plaatse verkrijgbaar. Ook de toeristeninformatie heeft geen informatie op papier. Dus je moet zelf een goed navigatiesysteem hebben (wij gebruiken OsMand) of je moet een gids nemen.
