Tom & kids in Marrakech en de Toubkal

Het vervoer naar het hotel is geregeld en we worden tijdens de rit meteen ondergedompeld in een vreemde cultuur en omgeving en een geur van uitlaatgassen dringt het busje binnen op de Avenue Mohamed VI. De omgeving bestaat uit een dor en schraal landschap in roze en paarse tinten en palmbomen alom. Marrakech is een drukke stad met ontzettend veel cultuur. We hebben twee kamers in een riad. Één voor mij en één voor mijn twee tieners van 14 en 17 jaar. Op deze manier kunnen we de authentieke Marokkaanse architectuur goed beleven. We zijn meteeen de stad in gegaan, nadat we waren ingechecked. We begonnen met de Medersa of oude Koranschool. Het is een buitengewoon stukje architectuur waar je kan blijven ronddwalen in studentenkamers van weleer. Overal zijn gangetjes, trapjes en doorsteken. We drinken ons eerste kopje muntthee. Het is genoeg voor vandaag, de lange reis doet zich gelden; we eten nog een lekkere Tajine op een dakterras nabij het Djemaa El Fna plein en keren terug naar de riad waar het heerlijk rustig is. Honderden vogeltjes vliegen op uit de klimplanten als ik via de binnentuin naar m’n kamer ga.

Het riad heeft een mooi dakterras waar we heerlijk kunnen ontbijten. Een moskee spoelt af en toe z’n oproep tot gebed over de daken heen. De muezzin weerklinkt vanaf de tientallen moskee-torens in de omgeving. Vandaag gaan we naar de tuin Majorelle, tot in het kleinste hoekje ontworpen en gemanicuurd, rode paden, lichtjes verheven tussen een landschap bevolkt met succulenten en palmsoorten. Waterpartijen in indringend blauwgekleurde bekkens. We zijn zeer onder de indruk. Verder bezoeken we nog de leerlooierijen, het Bahia paleis waar kleuters net een partijtje voetbal spelen, zich niet bewust van het prachtige decor. We lopen door de wijk en komen uit bij bijzondere stadspoorten, de saadische graven vormen een klein complex achter de Kasbah moskee, dat je niet mag missen. We sluiten de dag af met een wandeling door de Menara-tuinen en gaan even zitten in het paviljoen aan het waterbekken met zicht op de Koutoubia moskee. Prachtig!

Vandaag is het tijd voor onze trekking. We gaan van Imlil via Sidi Chamharouch naar de voet van de Jebel Toubkal. Als we vertrekken is het mooi weer en als we aankomen bij de refuge krijgen we te maken met een lichte sneeuwval. Tja, we zitten ook op zo’n 3200 meter hoogte. De tocht begint in het dorpje van Imlil, gaat door de boomgaarden met 100-jarige notenbomen, een droge rivierbedding en vervolgens een geleidelijke klim naar een klein bedevaartsoord wat op de flanken van het atlasgebergte ligt. We wennen hier aan de hoogte en het klimmen. Af en toe zijn er hutjes waar je een heerlijke muntthee of vers geperst fruitsap kan drinken. Een welkome versnapering. Eigenlijk zouden we in een tent slapen, maar vanwege het weer leek het de gids handiger om in een refuge te overnachten