Reis mee naar het 'Land van de rijzende Draak'

We kwamen aan om 10.00u (5 uur verschil met Nederland). Na ruim 14 uur vliegen sloeg de klamme deken bij ruim dertig graden op Ho Chi Minh airport om ons heen en stonden wij in een totaal andere wereld. Nadat we geld hadden gewisseld liepen we naar buiten waar we meteen iemand zagen wapperen met een stuk papier met ”Spilling 2x”. Het was de taxi chauffeur die ons naar het Saigon Royal hotel bracht. Spoedig ontdekten wij dat er maar één verkeersregel geldt in Vietnam en dat is geen verkeersregels. We reden links terwijl volgens de boeken het verkeer in Vietnam gewoon rechts behoort te rijden, maar algauw bleek dat wanneer je nu maar links rijdt je in elk geval naar rechts kunt uitwijken en dat gebeurde dan ook zeer frequent. De hoeveelheid brommers en auto`s, allemaal claxonnerend op zijn indringendst, is niet te beschrijven en wij hebben dat ook niet meer geprobeerd. Het vreemde is dat je geen moment angst hebt dat het verkeerd gaat, want het gaat gewoon goed. Niemand schijnt uit te kijken, maar van opstoppingen is bijna geen sprake. Tevens zie je dat mensen het blijkbaar de chaos heel normaal vinden, want men irriteert zich niet. Gewoon rustig blijven voor alle verkeer en voetgangers is het motto, dan verloopt alles prima. Onvoorstelbaar!!

De rit van de luchthaven naar ons hotel mag dan hectisch genoemd worden, we werden wel keurig voor de deur afgezet en allerhartelijkst ontvangen door onze agent. We kregen onze vouchers voor de komende hotels en bus tickets overhandigd. Het Saigon Royal hotel, een middenklasse hotel had prima kamers en was voorzien van badkamer, toilet, airco en tv. Even een oase van rust om bij te komen van de lange reis. Toch benieuwd naar deze wonderlijke stad en na wat gerust en gedoucht te hebben, zijn we ons gaan storten in het uitzoeken van een restaurant. We besloten een koele plek te zoeken en aten onze eerste Vietnamese noodlesoup bij Pho24. Na het eten werden we aangesproken door een Cyclo-list (riksja-man). De soep was warm, maar onze eerste onderhandeling met hoeveel we wilden betalen voor een rit en zelfs een hele dag morgen maakte je wel nog warmer. Enfin, we dachten een goede deal te hebben gemaakt en dan is het gewoon genieten van een eerste korte tocht richting de Saigon rivier, door de verkeerschaos. Onze eerste confrontatie met het werkelijke Vietnam.

Zondag 23 juli: citytour door Ho Chi Minh City 

Zoals afgesproken stonden Huang en Tam ruimschoots voor 09.00u voor ons hotel klaar met hun cyclo’s en de citytour door Ho Chi Minh stad kon beginnen. We hebben veel highlights van de stad bezocht, zowel pagodes als musea. Vooral het War Remnants museum was zeer indrukwekkend en het is onvoorstelbaar zoals de Vietnamees reageert op deze gruwelijke oorlog. Geen rancune, geen haat en vooral niet omkijken naar wat er is gebeurd, maar vooruit zien naar wat er allemaal gaat gebeuren. Deze oorlog wordt door de Vietnamezen `The American War` genoemd. Buiten het museum staat een kleine verzameling bommen en een helikopter. Binnen hangen foto`s van alle gruwelen die in de oorlog hebben plaatsgevonden. Het was goed dat we er enigszins op voorbereid waren, want de foto`s laten niets aan je fantasie over. Het symbool van het einde van de Vietnamoorlog is het Reunification Palace.

Ho Chi Minh City heette oorspronkelijk Saigon, maar na de hereniging met het noorden in 1975 wijzigden de communistische autoriteiten de naam naar de leider Ho Chi Minh die zich als eerste verzette tegen de koloniale overheersing in de jaren twintig en dertig. Bij de plaatselijke bevolking is nog steeds de naam Saigon in zwang, alleen in officiële papieren en op publicaties wordt de naam Ho Chi Minh gebruikt. Veel van het leven speelt zich op straat af, vooral in het centrum bij de rivier en in Cholon, Saigon’s Chinatown. Er zijn ongelofelijk veel brommertjes en cyclo`s en weinig auto`s. Overal zijn markten stalletjes met eten en restaurantjes. Af en toe lijkt het wel of de Vietnamezen altijd maar aan het eten zijn.

In Saigon leven vele `illegale` Vietnamezen. Vaak zijn dit mensen die tot 1975 in de stad woonden, maar na de bevrijding geen vergunning meer kregen om in de stad te blijven wonen. Door de jaren heen zijn veel van deze mensen toch teruggekeerd en leven nu op straat, vaak zijn zij de cyclo-list. De stad is ingedeeld in 17 stadsdistricten en 5 plattelandsdistricten. De stadsdistricten zijn onderverdeeld in nummers. Zo is er bijvoorbeeld district 1, het eigenlijke centrum van Saigon en district 5, Cholon. Deze nummers staan vaak aangegeven op de huizen, zodat je makkelijk op de kaart kan vinden waar je bent. Cholon is de Chinese wijk van Ho Chi Minh City. Letterlijk betekent Cholon `grote markt`. Het is een bruisende wijk, vol met leven op straat. Er wordt overal volop handel gedreven. Een bezoek aan de Binh Tay markt, vlakbij het busstation, is zeker de moeite waard.

Maandag 24 juli: een dag naar de Mekong Delta 

Om 08.00u vertrokken we naar de Mekong Delta; het groenste en waterrijkste deel van Vietnam, een wirwar van grotere en kleinere riviertjes waarvan de Mekong de hoofdader is. We maakten hier een boottocht door deze kleine kanalen en riviertjes. Ondanks de berichten dat hier enorme overstromingen zijn vertelde onze gids dat wij daar geen last van zullen hebben. We bezochten een aantal eilanden en werden onthaald met heerlijk eten en drinken soms omlijst met live optreden van de plaatselijke bevolking. Onze gids wist ons veel over de cultuur en levenswijze van de bevolking te vertellen en vooral het varen over de smalle doorsteekjes was zeer indrukwekkend. We hadden verschrikkelijk mazzel met het weer. We bevonden ons namelijk in de regentijd. En áls het regent dan regent het ook écht. Doch de buien die we kregen, vielen netjes op de tijden dat we ergens binnen waren. Héél uitgekiend! Om 18.00u werden we bij het hotel afgezet, klam, moe maar voldaan. Die avond via het welbekende Lonely Planet boek de backpackersbuurt opgezocht, waar we bij de het Bodhi tree restaurant een vegetarische maaltijd aten.

Dinsdag 25 juli: per bus naar Nha Trang 

Een reisdag, namelijk een 11 uur durende busreis naar Nha Trang. We overnachten in het Vien Dong hotel, een oud hotel met een goede ligging in het centrum, aan het strand met een zwembad en tennisbaan. Het personeel is aardig en behulpzaam. Vooral toen we besloten om de busreis in te ruilen voor een lokale boottrip en een vlucht te boeken naar Danang om vandaar naar Hoi An te reizen.

Woensdag 26 juli: Nha Trang 

Uiteraard heeft Nha Trang een aantal tempels en gebouwen, maar Nha Trang is vooral ideaal voor strandliefhebbers (als het niet regent). Het strand is kilometers lang, er staan palmbomen en overal zijn restaurantjes waar je een ruime keuze hebt aan vis en schaaldieren. Leuk was dat langs het strand een kilometers lang pad loopt, waar we heerlijk konden wandelen. We huurden twee motortaxi’s en bezochten de Cham torens van Po Nagar. Deze torens zijn de belangrijkste monumenten van Nha Trang. Van de 8 torens die Hindu-aanbidders tussen de 7e en 12e eeuw bouwden zijn er nog maar 4 over. De renovatie is volop aan de gang, zodat ze iets van hun oorspronkelijke kleur en schoonheid terug krijgen. De Torens liggen op een heuvel zodat je een goed uitzicht hebt over de stad en de haven met zijn vele blauw gekleurde bootjes. Een fijne uitvlucht voor ons die alles behalve strandliefhebbers waren. Koelte als je achter op een brommertje rijdt. Hitte als je stopte.

Donderdag 27 juli: Nha Trang 

Vandaag was het ”a perfect day”. We kunnen de dag niet beter beschrijven dan met dit citaat van Lou Reed. En dat i.p.v. weer een lange (nacht) busreis – een extra overnachting in het hotel en een heerlijk dagje op het water…. Om negen uur kwam een busje ons ophalen bij het hotel. Nadat we de andere deelnemers opgehaald hadden, reden we langs de statige Bao Dai villa`s naar de haven waar we inscheepten. Bij de eerste stop mochten we een uur snorkelen en zwemmen. Ons groepje van ca. 30 personen uit alle delen van de wereld amuseerde zich kostelijk. Het was een feestelijke sfeer en iedereen deed mee aangevoerd door de gids/komiek. We voeren nog een half uurtje verder en mochten toen aan tafel die gemaakt intussen was gemaakt van de zitbankjes. We zaten allemaal in een grote cirkel terwijl ze maar borden bleven brengen tot er bijna geen plaats meer was. Om een idee te geven van wat er allemaal op tafel stond: garnalen, krab, inktvis, tonijn, fish rolls en verschillende soorten gepaneerde vis. Dat alles ging samen met noedels, brood en rijst en werd op smaak gebracht met talrijke heerlijke sausen.

Het eten was nog niet helemaal gezakt toen de eersten in het water sprongen voor de Floating Bar waar we gratis wijn dronken. Je drijft rond of hangt in een reddingsboei en je kon zelf je wijntje bij de ”bar” halen. Onze drijvende barman zat zelf ook in een reddingsboei met een krat wijn en bekertjes. Tenslotte nog een uitmuntende fruitschotel met meloenen, mango`s, ramboetang, papaya, ananas, jackfruit, bananen en nog een aantal soorten fruit. En om de dag compleet te maken aten we bij de Sailing club een sjieke tent aan het strand. Zalig eten en drinken, voor Vietnameze begrippen duur, normale westerse prijzen.

Vrijdag 28 juli: vlucht naar Danang (Hoi An)

We werden opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld bracht, een uur rijden van Nha Trang. Met een propellor vliegtuig – met ruimte voor 72 mensen – vlogen we naar Danang waar we met een Frans stel een maxi taxi deelden. Onderweg stopten we even bij de Marble Mountains, vijf marmeren bergen. Richting Hoi An via een stukje ‘Highway No. 1’, een benaming die een grote snelweg doet vermoeden. In werkelijkheid is dit de weg waarover alle vervoer reist, dus ook handkarren, fietsen, tractoren en andere, soms wonderlijke, transportmiddelen. De route van vandaag is landschappelijk een hoogtepunt van de reis. De weg voert langs een prachtige kuststrook, waarbij je veel rijstvelden en kleine vissersdorpjes passeert.

Hoi An is een belangrijke rivierhaven, ongeveer 30 kilometer ten zuiden van Da Nang. Hoi An is een schatkamer van het verleden met ongeveer 850 oude woningen en straten die de sfeer van vroeger laten proeven. Er staat ook nog een hele blok Franse woningen met zuilen. De volledige stad werd door de Unesco uitgeroepen tot beschermd historisch erfgoed. Een stadje waar we ons gelijk thuis voelden. We hebben eindeloos gewandeld door de verborgen steegjes, bezochten de verborgen bronnen van de stad, passeerden verschillende familie tempels en schitterende tuinen. En we bezochten de verschillende ambachtplaatsen. Zijde productie, beeldhouwerij, kunstenaars, trade winkeltje (gerund door gehandicapten) lampionnen makers, kleermakers, weverijen, stofbewerkers enz. En de bedrijvigheid op de markt is heerlijk om naar te kijken.

Zaterdag 29 juli: bezoek aan de tempels van My Son in Hoi An

Vandaag hadden we een tour gereserveerd naar My Son, een tempelcomplex in de provincie Quang Nam, gebouwd tussen de 4e en de 12e eeuw. Het hindoestaanse heiligdom is een groot complex, bestaande uit meer dan 79 religieuze gebouwen, onder andere tempels en torens die onderling verbonden zijn door ingewikkelde ontwerpen van rode baksteen. Veel gebouwen zijn opgedragen aan Shiva, de stichter en beschermheer van de Champa-dynastieën. Het complex is onderverdeeld in 10 hoofdgroepen. Als eerste kom je bij groep C, dat bestaat uit 7 gebouwen. Het hoofdgebouw is gewijd aan Shiva, uitgebeeld als een mens. Groep B stamt ongeveer uit de 4e eeuw en het hoofdgebouw is opgedragen aan Koning Bhasravarman en Shiva. Een ander gebouw werd gebruikt voor het opslaan van heilige boeken en religieuze voorwerpen. In totaal zijn er 12 monumenten die, hoewel begroeid met planten, allemaal in vrij goede staat verkeren. Het hoofdgebouw van groep D was eens een meditatiehal, nu is het klein museum met een paar mooie Cham-stukken. Vanaf groep D kom je via een smal pad en een houten bruggetje over een beekje bij groep A. Hier stonden 13 gebouwen maar die zijn allemaal totaal verwoest door Amerikaanse bombardementen, omdat de Vietcong ze als basis gebruikte. Bomkraters van 10 meter doorsnee zijn nog zichtbaar. Volgens de archeologen waren dit de belangrijkste monumenten van My Son. De overige groepen zijn grotendeels overwoekerd en onbegaanbaar. In 1999 is het heiligdom van My Son opgenomen op de Werelderfgoed lijst van UNESCO.

Zondag 30 juli: naar Hué

Na wat hangen op een terras – vanwege de warmte en ”rommelige” maag – vertrokken we om 14.00 uur richting Hué, samen met een Nederlands stel Carlos en Helen. Het hotel in Hué was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld. Het had een keizerlijke villa moeten zijn, maar het deed meer communistisch aan. Kaal, onpersoonlijk en weinig vriendelijkheid. Ach, de kamer was schoon. De stad Hué is de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Het keizerlijke paleis in de stad is een replica van de Verboden Stad in Peking. Tijdens het eerst Tet-offensief in de Vietnamoorlog is er in deze stad zwaar gevochten tussen Amerikaanse mariniers en het Zuid-Vietnamese leger aan de ene kant en de Vietcong en het Noord-Vietnamese leger aan de andere kant. Bij deze gevechten is het keizerlijk paleis grotendeels vernietigd. In 1993 is een aantal monumenten in Hué door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. We belandden daarna bij “Stop and Go“. Een cafe/tourbureau waar Per zijn eigen springrolls mocht rollen en dippen in pindasaus. Lekker, zeker met een “tiger beer“ erbij en we boekten een tour voor de volgende dag met 2 motortaxis.

Maandag 31 juli: bezoek aan tempels & pagodes in Hué

Om 8.30u stonden Thien en een collega al op ons te wachten, onze chauffeurs voor vandaag. We steken de brug over en rijden naar de Thien Mu Pagode. Thien vertelt in verstaanbaar Engels over de geschiedenis van de tempel, en over de godsdienstbeoefening in Vietnam. De pagode telt 7 “verdiepingen” met Chinese rozetten. Ernaast staan bijgebouwtjes met een grote klok en een schildpad, het symbool voor het lange leven. De eigenlijke tempel is meer naar achteren gelegen en is deels in verbouwing. Een mooie tempel in Chinese stijl. Een groepje, zeer mooi geklede Vietnamezen was bezig met een speciale ceremonie. We namen rustig de tijd om de tempel te bekijken. We passeerden vervolgens verscheidene tempels (één waar we een lunch ceremonie in een monniken klooster bijwoonden) Na ca. 20 kilometer stonden we bij een pagode plotseling voor de toegangspoort van een geweldig grote landschapstuin. Wat een prachtige aanblik! Talrijke bouwsels, bronzen urnen, waterpartijen en overal planten en bloemen. Na de toegang betaald te hebben, liepen we het park binnen en kwamen weldra bij de tombe van keizer Tu Duc.

Het was er van een verstilde schoonheid. Het totale complex bestond eens uit zo`n vijftig gebouwen. Aan de aanleg en bouw ervan werd gedurende drie jaar door 3000 arbeiders gewerkt en het was klaar in 1867. Omdat Tu Duc geen erfgenamen had, was alles zo aangelegd dat het hem verpozing bracht tijdens zijn aards bestaan, en bovendien geschikt was voor het eeuwig leven na zijn dood. Daar nu, in de grote zaal van het Hoa Khiem paleis, ontdekten wij een aantal prachtige achterglasschilderingen. Dat klopte wel met het feit dat sinds het midden van de 18de eeuw achterglas gedurende meer dan een eeuw een bijzonder geliefde decoratie was in hofkringen van Europa en Azië. Hier hingen ze in de werkruimte van keizer Tu Duc hoog aan de zuilen. Het keizerlijke paleis in de stad is een replica van de Verboden Stad in Peking. Tijdens het eerst Tet-offensief in de Vietnamoorlog is er in deze stad zwaar gevochten tussen Amerikaanse mariniers en het Zuid-Vietnamees leger aan de ene kant en de Vietcong en het Noord-Vietnamees leger aan de andere kant. Bij deze gevechten is het keizerlijk paleis grotendeels vernietigd. In 1993 is een aantal monumenten in Hué door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. We reden door dorpen en langs velden. Het was een geweldige tocht en we bedankten Thien voor deze dag.