Fascinerend Varanasi

De volgende ochtend gaan we om 05.15 op weg naar de Ganges. Het is nog donker buiten maar bij de ghats, de trappen die naar de rivier leiden, is het al een drukte van belang. Hindoes begroeten de nieuwe dag door diverse rituelen uit te voeren. Vrouwen zitten in een kring op de grond en zingen zachtjes liederen, mannen rinkelen met bellen en branden wierook.

We gaan een boottochtje maken over de heilige rivier de Ganges. Tientallen mensen wagen zich in de Ganges voor hun rituele bad. Ze prevelen gebeden, dompelen zichzelf driemaal onder en nemen vervolgens een slok heilig water. We varen heen en weer tussen verschillende ghats en ontdekken dat iedere ghat zijn eigen activiteiten heeft. Zo wordt er bijvoorbeeld yoga beoefend, kleding gewassen, tanden gepoetst en er zijn crematie-ghats. Een ghat is eigenlijk een trap naar beneden en ze lopen allemaal in elkaar over vandaar dat het er dan ook bijna 100 zijn

Onze laatste dag in Varanasi is aangebroken nadat we redelijk hebben uitgeslapen. Met de tuk-tuk rijden we zo ver mogelijk richting de Manikarnika Ghat. Het laatste stuk is het weer dwalen door smalle straatjes waar de armste kasten wonen. Dit keer hebben we geen gids en lopen we op goed geluk richting de rivier. Met wat aanwijzingen van de mensen in de straatjes en het passeren van een koe, die letterlijk de straat blokkeerde, komen we bij de belangrijkste ghat voor de crematies.

De crematies langs de Ganges gaan 24 uur per dag door. Dit is de eerste keer dat ik een lijkverbranding zie. In het begin zag ik eigenlijk alleen een stapel hout, totdat iemand de lichaamsdelen ging aanwijzen. Het as van de dode valt op ons neer en de hitte is overweldigend. Ik zal hier niet snel aan wennen. De dood is zo zichtbaar aanwezig, wat een verschil met Nederland waar een crematie of begrafenis juist heel besloten is.