De ferry en het Komanmeer

Vroeg in de ochtend ging de wekker. Ik werd opgehaald bij mijn hotel in Shkodra en ging mee met met de minibus naar de haven van Koman. ‘De haven’ van Koman kan je het beste omschrijven als een afgegraven stuk land met een oud gebouw. Vanaf hier vertrok de ferry netjes op tijd. Ik nam de ferry naar Fierzë. Je kan ook de echte lokale ferry nemen, maar dan stop je in ieder klein plaatsje. Dat vond ik wat teveel van het goede. Bovendien zag de boot er wat roestig uit en zat dit spul op plaatsen waarvan ik dacht dat dat niet zo handig was.

Eenmaal vertrokken, is het net of je van het ene schilderij in het andere stapt. Het ene moment vaar je tussen de groene bergen in het azuurblauwe water, het andere moment maakt het groen van de bergen plaats voor het grijs van de rotsen en het azuurblauw van het water voor donkerblauwe golfjes. Dan is het meer weids, dan is het meer smal en kan je de rotsen bijna aanraken. Je verplaatst je ook nog eens tussen verschillende landen (althans, zo lijkt het); zo ben je op de Noorse fjorden, dan weer in de Alpen. Onderweg zie je kleine boerderijen en leegstaande huizen. “Wat een afzondering en wat een rust als je hier woont”, denk ik. Na zo’n drie uur kom ik aan bij de afgegraven plek van Fierzë ofwel, de haven. Hier staat een minibus klaar om naar Valbona te gaan en ik stap in. Ik blijf twee nachten in Valbona, want vanuit hier ga ik de hike maken naar de bergpas Teth. Het is best een pittige hike, dus je moet wel in vorm zijn als je voornemens bent om deze hike te gaan maken.