
- U bevindt zich hier:
- ... Home
- Over ons
- Reisblog
- Chefchaouen
Chefchaouen

- U bevindt zich hier:
- ... Home
- Over ons
- Reisblog
- Chefchaouen
“You have to go to Chefchaouen, you have to go to Chefchaouen!” Ik denk dat de chauffeur in Marokko dit zo’n 1000 keer heeft herhaald. Nu wist ik wel dat het ‘de blauwe stad’ wordt genoemd en dat alles daar blauw is, maar dat het blijkbaar zó bijzonder was, dat wist ik niet.
Dus, impulsief én naïef als ik ben, zei ik tegen de chauffeur: “okay, off we go to Chefchaouen then”. We reden bij Meknes, dus het was een rit van ongeveer vier uur voordat we er waren. Tijdens de rit heb ik heerlijk kunnen wegdromen bij het uitzicht. Eenmaal aangekomen in Chefchaouen zei ik de chauffeur gedag en maakte de afspraak dat ik hem de volgende ochtend om 08.00 uur zou ontmoeten voor het vervolg van de rit. Afgesproken! Ik begreep inmiddels dat zijn gezin en al zijn broers/zussen/neven/nichten, kortom zijn gehele familie, in Chefchaouen woonden. Ah, een fijne ‘tourist trap’, waar ik met open ogen ben ingestonken. Tof!
Maar het kon me niet veel schelen, want het was een aardige man, ik gunde hem een samenzijn met zijn gezin én ik was in, jawel, Chefchaouen. Een stad waar ik nooit vier uur voor zou zijn omgereden, maar toch blij was dat ik het gedaan had. Het is een indrukwekkende stad, geheel gehuld in de kleur blauw, of indigoblauw als je het nog beter wil benoemen. Terwijl ik door de stad slenterde kwam het ene liedje na het andere in me op: I am blue ladadieladada, Mood Indigo ohohoh, I am feeling blue etc. Wat zou de Blue Man groep van deze stad vinden? Ik denk dat ze niet eens zouden opvallen, hmm eindelijk een truc om onzichtbaar te zijn… Okee, ik dwaal af.
Lopend door de stad waande ik me ook wel een beetje in Griekenland, sjokkend in de hitte op een Grieks eiland en op een gegeven moment ergens gaan zitten met een glaasje ouzo en een plak feta. De sfeer die er hing was fantastisch! Een mix van Spaans, Grieks, Marokkaans, Mediterraans. In ieder geval; het deed me denken aan niets dan goeds.
Nadat ik de bezienswaardigheden van de stad had bezocht, streek ik neer op het Uta el-Hammam plein en bestelde een vegetarisch tajine en een verse kop muntthee. Het is hier een bedrijvigheid van jewelste. Mensen komen en gaan, drinken wat, eten wat, gaan weer weg, komen weer terug etc. Ik heb me hier prima vermaakt.
Toen de nacht zich aankondigde ben ik naar mijn hotel gegaan. Moe, een beetje verward van alle indrukken en een tikkie ‘blue’ ben ik gaan slapen. De volgende ochtend vroeg heb ik nog een rondje door de stad gelopen voordat ik plaats nam in de auto en we naar de volgende bestemming gingen: via Volubilis naar Fez.