Algarve

3min. leestijd

Verborgen baaien, hoge kliffen en mooie stranden, dat is de Algarve. De mensen zijn nog authentiek, de grote steden kennen geen tijd en de voor de rustzoekers zijn er ook tal van mogelijkheden. Maak een boottocht, neem een duik en ga mee op pad met de vissers voor de meest overheerlijke verse sardientjes op je bord.

Ik woonde destijds in Spanje en besloot een weekje naar Portugal te gaan, naar de Algarve om precies te zijn. Zodra de A-49 in de A22 verandert, verandert een cafe con leche in een café com leite, gracias in obrigada en een cerveza in een cerveja. En, oh ja, daar komt ook nog eens bij dat het er een uur vroeger is. Ik dacht aanvankelijk dat het een soort Spanje 2.0 zou zijn, maar niets is minder waar. De kustlijn is ruig met hoge rotsen, het water lijkt wel azuur en is doorzichtig en de taal… tja, daar kan ik geen touw aan vast knopen. We reden via Tavira naar Faro, waar het gezellig druk is. En gezellig, dat was het tot in de late uurtjes. Het was hier, tijdens happy hour, dat ik pas ontdekte dat het er een uur vroeger is. Enfin, na de kroeg-bezoeken, trok ik verder naar Praia de Carvoeiro. Ik sloeg Albufeira maar even over. Ik had een appartement wat uitkeek over de baai van Carvoeiro. De zon scheen, de verse visjes werden gevangen en de wijn smaakte me heerlijk. Even lekker helemaal niets en genieten van wat er is.

Mijn laatste stop was de plaats Lagos, iets meer reuring, iets meer bezienswaardigheden, maar nog wel rustig genoeg. Een heerlijke plek als je het mij vraagt. Ik heb hier maar liefst drie keer een boottocht gemaakt. Twee keer overdag; langs de kustlijn en door de grotten. En één keer in de avond, althans met de schemer. Prachtig hoe de lichtinval dan is. Bovendien is het spectaculair om de lichtjes aan land aan te zien gaan, terwijl jij dobbert op zee. Vanuit Lagos heb ik een paar uitstapjes gemaakt. Bijvoorbeeld naar de plaats Sagres, met fantastisch uitzicht op de zee met een oude kerk, fort en vuurtoren op de weg ernaartoe. En naar het meest zuidwestelijke  puntje Cabo de Sao Vicente. Hier vind je een vuurtoren en een snackkar waarop ‘de laatste hotdog voor Amerika’ staat. Als je dat leest, dan besef je dat aan de andere kant van ‘de plas’ Amerika ligt. Heel bijzonder als je naar de horizon aan het staren bent.

Portugal heeft mij echt verrast met alle authentieke mensen, het eten en het landschap. Ik zou zo weer teruggaan en dan één van de andere tientallen idyllische baaien bezoeken.

01 04